The best of Jan

look_ass

Taa... Przyznam, że tego się nie spodziwałem. Dodając pliki do playlisty przygotowywałem się na kolejną porcję dobrze znanego, zamojsko-podmiejskiego folku w wykonaniu Jana. Tymczasem moje uszy zaatakowały dźwięki będące mieszanką zimnofalowej stylistyki spod znaku berlińskiego undergroundu lat 80-tych oraz ludowej muzyki z krakowskiego. I muszę przyznać, że mieszanka ta jest całkiem strawna.
Czuję się w obowiązku pochwalenia Jana za odwagę, jaką się wykazał. Nie bał się eksperymentować z dźwiękiem i aranżacją, czego wynikiem jest bardzo nowatorska i efektowna linia melodyczna. "Hey" w wykonaniu naszego artysty to esencja psychodelii i muzycznej awangardy "Warszawskiej Jesieni", podlana sosem romantycznej, ludowej tajemniczości rodem z mickiewiczowskich "Ballad i romansów". Wspaniały klimat, wywoływane przez przeszywające umysł dźwięki, jest wprost nie do opisania. Tak jak w poprzednich piosenkach, warto zwrócić uwagę na liryki. Jan poszedł za ciosem - konsekwentnie trzyma się tematyki okołospołecznej, tym razem skupiając się na kwestii niespełnionej miłości i emigracji, jakże bliskiej każdemu z nas.
Niestety, także w tym przypadku nie obyło się bez potknięć. Największa wada jankowego "Hey" to trudność w odbiorze, z jaką spotyka się przeciętny słuchacz. Przyjęta przez wykonawcę konwencja uniemożliwia prawidłowy odbiór melodii, jak i zrozumienia (przecież tak istotnych) słów. Jako recenzent czuję się także zobowiązany wytknąć kilka błędów technicznych. Przede wszystkim rytm! Mon Dieu! Niestety, nawet pogłos nie jest w stanie zniwelować przykrego wrażenia, jakie wywołuje wybitna wręcz arytmika artysty. Ponownie jest to najsłabszy element utowru - radzę nad tym popracować. Warto także zwrócić uwagę na prawidłow trzymanie mikrofonu. Zbyt mała odległość między źródłem dźwięku a membraną powoduje okazyjne szumy.
Podsumowując, druga, krótsza wersja piosenki "Hey" jest w mojej opinii lepsza, tzn bardziej zrozumiała i żywsza. Na pryszłość odradzam używanie specyficznych technik kompozycyjnych w standardzie, radzę je traktować raczej jako odskocznię, eksperyment. Poza tym nadal będę się upierał przy użyciu najprostszych instrumentów perkusyjnych, które "odświeżą" muzykę, poprawią jej jakość i uczynią ciekawszą.